இயக்குனர் "மீரா கதிரவன்" பேட்டி (அவள் பெயர் தமிழரசி)

 "விளம்பரம்" இதழ் (கனடா) Dec 15, 2009
நேர்காணல்: பாலு சத்யா

குறிப்பு:


ஒவ்வொரு வண்ணத்தையும் தனித்தனியாக படிக்கவும்.. :-)


Click Each Color to read in big fonts

பத்திரிகை விமர்சனங்கள் Magazine Criticisms

வண்ணத்திரை

(Click the image to read in big font)

The New Indian Express

(Click the image to read in big font)

கல்கி

(Click on image to read in big font)

தினகரன்

(Click on image to read in big font)

The Hindu

(Click the image to read big fonts)

Meera Kathiravan Interview for "Behind the woods"

The Mind of Meera Kathiravan

Director Meera Kathiravan is making his debut with Aval Peyar Tamizharasi. The film which is set in Tirunelveli will bring out the colors of love alive in true rustic flavor. The film which is soon to release in India was screened at Dubai Film Festival and received a standing ovation. We catch up with the talented young director.

“ I was inspired to get into films by good cinema. I wanted to make good films like the ones that I had seen and like the directors who influenced me, I too wanted to influence the audience.”

Have you had any kind of formal training?

No, I never had formal training. I entered the film industry in 1998 but since I came from the village, I had no knowledge of cinema. However, when I came here, I made good friends and met good directors. The directors whom I worked for trained me for cinema the correct way.

           

Do you think the lack of formal training from an institution is a disadvantage?

Definitely not. Cinema does not come through learning, it’s a plus to study at an institution but cinema is an art form that comes through observation. In today’s cinema, directors like Selvaraghavan, Venkat Prabhu have not studied in any institution. I am not saying it is wrong to study in an institution, just that if you observe cinema the right way is enough.

How did you receive your initiation into Tamil cinema?

I came into it in 1998 and aspired to become a director in 5 years but it took me that time to reach the position of Assistant Director. I started writing short stories in magazines. I wrote a small piece on the film Azhagi which was released in a Tamil literary magazine called Kanaiyaazhi. After reading this my friends were very impressed. Then, Va. Gauthaman who has directed serials like Sandana Kaadu, Auto Shankar, the film Kanavey Kalaiyathey and now Magizhchi helped me reach Thankar Bachchan. He read my short stories and was impressed and I joined him.

Tell us about your experience with Thankar Bachchan?

The period I joined him was the time I was reading books and writing stories. While working with him, I understood that a script is not just about what you think or just about writing dialogues but that one should work in detail. Cinema is completely a powerful media and he helped me learn that.

How was it working with Director Lohita Das?

I had always liked his films a lot and he was the film-maker whose films I have watched the most. When I heard that he was going to direct a film in Tamil, I approached him. It so happened that he also needed someone who knew Tamil and Malayalam as an assistant. Since I knew a bit of Malayalam, I was accepted. That was the best period of my life in cinema and very fulfilling.

How many films did you work with him?

Just one film.

How was your experience working with Director Balu Mahendra?

Balu Mahendra is like my father; he treated me like a son. Beyond the fact, that he is a good filmmaker and director. His best quality is that even if someone has entered films recently, he would encourage and praise that person. I met Balu Mahendra while he was planning to make a tele-serial titled Kathai Neram for Sun TV. He wanted to use one of my short stories Mazhai Vaasam that had appeared in the Tamil magazine Kalki. We had a very healthy meeting and discovered that we were on the same wavelength. After that, he allowed me to participate in many of his discussions. He also gave me the opportunity to write the screenplay of Adhu Oru Kana Kaalam and Azhiyatha Kolangal into books.
      

All the directors you have worked with have usually had complex scripts with many shades. Will today’s audiences accept this?

The audience will always accept. They have never said they won’t accept a particular kind of film, there are no limitations. From the days of Parasakthi, Poove Poochooda vaa to Pasanga by Pandiraj which was only with children were hits. The Tamil audience wants their hearts to be touched. They should like the film and would like it to reflect their lives. A film and that the 2 ½ hours should be useful.

Since 1998, you have been in cinema. Have you been discouraged at any point and thought of giving up?

Yes, at times. I did not have any cinema background. I am the first in my family to enter cinema and from a village in Tirunelveli which is green and prosperous. After that, living in a city like Chennai called for lot of compromises. There were times when I have waited 2 years for directors who promised to take me on but due to their circumstances were unable to do so. At these times, my reading and writing habits gave me solace. I had the stamina to hold on for five years and after that the directors encouraged me and till today they appreciate me well. Good friends and books helped me stick on.

What is the story of Aval Peyar Tamizharasi?

When people hear the title they think it’s a female-oriented story but its not. It’s the story of a man who says the line, who he is, how she came into his life as a friend and as a lover and how she influenced his life in equal proportion as his mother. We trace his life story from 8 to 30 – the story of a boy born in a village and who grows up with his grandfather.

What is Jai’s Character in the film like? Is he rough and tough?

No, Jai has a soft character, you will even wonder if it’s really Jai who is enacting this role. He does not have much of dialogue; in fact if you write down all his dialogues in the film on a piece of paper, you will find that it will run to just 20 to 25 pages. He has shown his performance in his expressions, eyes and struggle. However you cannot classify it as a totally soft film either. It has Panchalamkurichi Padapadakka, Puliyankotta Thadthadakka, a peppy Kuthu song from Vijay Anthony and a comedy track. One portion is very fun and the other serious.

           

Do you think that there is an expectation to see Jai as a tough hero?

No, the audience will not expect that from any hero. All fans want to see their hero donning a variety of roles.

How did you choose Nandagi as your heroine?

Nandagi is making her debut with this film. She has a bright future as a heroine. She has a prominent place in the list of actresses who can speak Tamil and know to act. The producer and I were looking for a heroine for one year and were particular that since the title had Tamil, we wanted a Tamil speaking girl with a Tamil face. Before starting the film, I had made a trailer in which she starred and since she had performed well I had promised her a role in one of my films. Then I thought, why not use her for this film as she was right for the character.

How did u decide on this theme for your debut film?

I was very stubborn that this should be my debut film because in the 78 years of Tamil cinema, we have touched areas that have never been touched. The story’s background, characterization and many things will be new. It’s a bold attempt and I think as a debut director I am confident that I will receive appreciation for it. I must thank my producer Dhananjayan as I don’t know if the film would have turned out so well if I had any other producer.

How was the response in the Dubai Film Festival?

The response in the Dubai Film Festival was overwhelming and I must again thank my producer Dhananjayan for making it happen. As the release got delayed, I came to the point that I just wanted the film to release. He took the initiative and took it to the festival. We had two shows and the audience consisted of people with their roots in Ramnad, Trichy and Madurai. They were average cinegoers and after seeing the film the whole theater stood up and clapped. They said that the director and Moser Baer who produced it have good future. It’s customary that the audience at the festival is given a coupon at each show that contains stars to rate the film. When we collected the filled coupons, we were happy to find that 96% rated it very excellent.

Is there any genre you want to stick to?

Life is a creator as powerful as cinema. Though life has its positives and negatives, one must give the audience something positive. Above all only love can win in this world. My genre is this.

Tell us about your cameraman P.G. Muthiah?

My cameraman had done Moser Baer’s production Poo and Kandein Kaadhalai where he had exhibited his talent and this is his third film. He has done a lot of hard work with three different kinds of camera angles, lighting and expression for the 3 different periods in the film. I am sure that this will prove to be an important film in his career.

There are some directors who like to go to the spot and write there while there are others with a ready script. Which category do you fall into?

I do not agree with the idea of going to the spot and writing. A film shoot calls for an expenditure of approximately 1 and half lakhs a day. A producer invests his trust in the director and one has to be responsible. If an average auto driver or farmer toils for 5 years, only then can he earn and save that amount to get his daughter married. So when I am responsible for it, if I go to the spot not knowing what I want and spend 3 ½ hours writing there, that would not be the right thing to do. One should have the script written properly before reaching the shooting spot.

           

Share with us about the music in the film?

Music is by Vijay Antony who is very good. Everyone thinks he can only do Kuthu songs but he has broken the mould by doing folk songs in this film. He was waiting for a chance to show this side of his talent. When I met him with the story, he accepted and his work has me 100% satisfied. The re-recording was much appreciated.

What gives you the confidence about the film?

I trust the Tamil audience. Even at the All India level, they form a healthy audience. From Parasakthi to Pasanga, people have appreciated good films. If a film is good, they are ready to make it a success. I trust them.

What are your future plans?

Two films are in the offing, one is a complete action film though it won’t be a formula film but rather realistic, something like Polladhavan. The other is an out-and-out comedy.

Have the titles and stars been finalized?

No, the titles are not finalized yet. We are speaking to some stars and they will be finalized in a few weeks.

"என் பெயர் ஜெயராவ்" அவள் பெயர் தமிழரசி நடிகர்

பிறப்பு: 06:05:1966
குடும்பம்: அப்பா வெங்கையா; அம்மா விஜயம்மா. தம்பிகள் டேவிட் & சுகுமார். தங்கை சுஜாதா. மனைவி உஷா இல்லத்தரசி, மகன்கள் ஜான்சன் ராவ் & ராகுல் ராவ் (பள்ளி மாணவர்கள்)
சொந்த ஊர்: "தம்பிரெட்டிபல்ல" நெல்லூர் மாவட்டம்.
இதுவரை: நடிகர்,Theatre Lab நிறுவனர், நாடக இயக்குனர் & நடிப்புப் பயிற்சியாளர், திரைப்படங்களுக்கு Casting Director.
இயக்கிய நாடகங்கள்:
"மகாத்மா காந்தியின் ஐந்து வினாடிகள்"
(Walter E. Schafer எழுதிய நாடகத்தை தழுவியது)
"சங்கீத பைத்தியம்" (பம்மல் சம்பந்த முதலியார்)
"நதி அறியாது" (எஸ் ராமகிருஷ்ணன்)
"மஹாவுடன் பத்து நாட்கள்" உண்மைச்சம்பவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது

கலை ஆர்வம்..

எங்கள் ஊர் கலை செழிப்புள்ள து. சிறு வயதில் சங்கராந்தி (பொங்கல் ) காலங்களில் நடத்தப்படும் "போலேரம்மா", முறம், துடைப்பம் கொண்டு "மாதங்கிகள்" ஆடும் நடனம் இவற்றை எல்லாம் பார்ப்பது எனக்கு ஆர்வமாய் இருந்தது. எட்டாம் வகுப்பு படிக்குபோது நானே ஒரு நாடகம் எழுதி இயக்கி னேன். அதை பார்க்க ஊரே திரண்டுவிட்டது. என் ஆசிரியர்கள் எல்லாம் "எனக்கு ஏன் ஒரு வேடம் கொடுக்கவில்லை..?" என்று கோபித்துகொண்டார்கள். அதை தொடர்ந்து ஒவ்வொரு வருட விடுமுறையிலும் ஒரு நாடகம் போட்டேன். நாடகங்களிலும் நடிப்பிலும் எனக்குப் பிடித்த ஏதோ ஒன்று இருக்கிறது எனபது தெரிந்தது. நாடகத்தின் மூலம் இளைஞர்களை நல்வழிப்படுத்த முடியும் என்பதை தெரிந்துகொண்டேன். சென்னையில் நான் தங்கி இருந்த இடம் ரௌடிகளின் கூடாரமாக இருந்தது. முதலில் Students Federation of India (SFI)-ல் சேர்ந்தேன். பின்னர், Young Star Association என்ற அமைப்பைத்தொடங்கி அங்கிருந்த இளைஞர்களை நல்வழிப் படுத்தினேன். இதைப்பார்த்த ஜனோதயம் என்ற NGO, என்னை முழு நேர சமூக சேவகனாக தங்கள் அமைப்பில் செர்த்துக்கொண்டது. தொடர்ந்து நாடகங்கள் மூலமாக பொதுமக்களையும் நல்வழிப்படுத்தினோம்.

கூத்துப்பட்டறை..?

நாடகத்திலும் நடிப்பிலும் அடுத்த கட்ட பயற்சி கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன். ஜனோதயம் நிறுவனத்தில் செயலாளராக இருந்த பல்குணன் என்பவரின் அறிமுகத்தில் K.C.மனவேந்தர் நாத் என்பவரின் நட்பு கிடைத்தது. நாடகங்களில் ஈடுபாடு கொண்டவராக இருந்தார். நாடகத்தில் நான் கொண்டிருந்த ஈடுபாட்டையும் ஆர்வத்தையும் உணர்ந்த அவர் என்னை கூத்துப்பட்டறைக்கு அழைத்துச் சென்றார். 1988-ல் ந.முத்துசாமி அவர்களை சந்தித்தேன். கூத்துப்பட்டறையின் முழுநேர நடிகர்களின் முதல் Batch-ல் நானும் ஒருவன். பிரசாத், லாரன்ஸ், ஜெயகுமார், பசுபதி, கலைராணி, நான் (ஜெயராவ்) எல்லோரும் அங்கு முழு நேர நடிகர்கள். அருமையான பயிற்சி கிடைத்தது. நடிப்பு மட்டுமின்றி, நாடகம் தயாரிப்பதில் உள்ள நுணுக்கங்களையும் தெரிந்துகொண்டேன். 1988-ல் "நற்றுவனியப்பன்" நாடகம் தொடங்கி பல நாடகங்களில் விதவிதமான வேடங்களில் நடித்தேன்.

ஒரு நடிகனுக்குத்தேவயான அங்க அசைவுகள் (body language), குரல் பக்குவம் (voice culture), Martial Arts, Folk dance, fitness, flexibility உள்ளிட்ட அனைத்து பயிற்சியும் கிடைத்தது. ஒரு கதாபாத்திரத்தை எப்படி உள் வாங்கிக்கொள்வது, ஒரு கதாபாத்திரத்திற்கு தேவையான உளவியல் தேடல் (Psychological study) என்றால் என்ன என்பதையும் அங்குதான் கற்றேன். எந்த வேடமாக இருந்தாலும் செய்வதற்கு கூத்துப்பட்டறை பயிற்சி உதவுகிறது. இன்றைக்கும் இனிமேலும் நான் உற்சாகமாகவும், ஆர்வமும் குறையாத நடிகனாக இருக்கிறேன் என்றால் அதற்கு கூத்துப்பட்டறை பயிற்சியும் அனுபவமும் முக்கிய காரணம். எதிர்மறையான வாழ்வியல் அனுபவங்களும் மனிதனை பக்குவப்படுத்துகின்றன என்பதையும் அங்குதான் கற்றேன்.

சினிமாவில் நடிப்பதை தவிர்த்துவரக் காரணம்...

உண்மயான கலை, நாடகங்களில் முறையான பயிற்சி பெற்ற எனக்கு, எந்த கதாபாத்திரமானாலும் உள்வாங்கி இயல்பாக நடிக்கவரும். நாடகங்களில் விதவிதமான வேடங்கள் செய்திருக்கிறேன் . காமெராவும் பெரிய திரையும் நிச்சயம் ஒரு பிரம்மிப்பை தருகிறது. நானும் ஒரு ரசிகன். ஆனால் என்னை நான் திரையில் பார்க்கும்போது, வழக்கமான பார்த்து சலித்த ஒரு வேடமாக இல்லாமல், என் நடிப்பு ஆற்றலுக்கு சவாலான வேடங்கள் செய்ய விரும்பினேன். என் நடிப்பின் மீதான ஈடுபாடு அடுத்த கட்டத்திற்கு செல்லும்போது அது ஒரு நல்ல வேடமாக இருக்க வேண்டும் என்று காத்திருந்தேன்.

அவள் பெயர் தமிழரசியில் நீங்கள்..?

"கஸ்தூரிமான் (2005)" படத்திற்குப் பிறகு இயக்குனர் லோகிததாஸ் எடுக்க நினைத்த ஒரு படத்தின் கதை நாயகன் வேடத்திற்கு நான் பொருத்தமாக இருப்பேன் என்று லோகிததாசிடம் எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் சொல்ல, லோகிததாஸ் அழைப்பில் அவரது அலுவலகத்திற்கு போனேன். அப்போது மீராகதிரவன் லோகிததாசின் இணை இயக்குனர். (இது அவர் சொல்லித்தான் எனக்குத் தெரியும்.) என்னை அங்கு பார்த்த நினைவில் "அவள் பெயர் தமிழரசி"யில் எனக்கு ஒரு வேடம் இருப்பதாக சொன்னார். நான் அவரை சந்தித்தேன். கதை சொன்னார். என் வேடத்தைவிட எனக்கு "அவள் பெயர் தமிழரசி" கதைக்களம் மிகவும் பிடித்துவிட்டது. இப்படிப்பட்ட கதைகளில் நடிக்கத்தான் நான் இவ்வளவு நாட்களாய் காத்திருந்தேன்.

ஜெயராவ், மீனாட்சி, ராதா & வீரசந்தானம்

மீரா கதிரவனுக்கும் ஜெயராவுக்குமான நட்பைவிட, ஒரு இயக்குனருக்கும் நடிகனுக்குமான உறவு ஒரு படி உயர்வானது. இந்த வேடம் நீங்கள் செய்ய வேண்டும் என்று என்னிடம் பொறுப்பை ஒப்படைக்கும் ஒரு உறவு எவ்வளவு உன்னதமானது. நான் அந்த நம்பிக்கையின் உன்னதத்தை உணர்ந்துகொண்டேன். அந்த உறவை எப்படி காப்பற்றிக்கொள்ளவேண்டும் என்பதையும் அறிவேன். ஒரு நண்பன் என்பதை விட ஒரு இயக்குனராக அவர் என் மனதில் உயர்ந்து நிற்கிறார். படப்பிடிப்பின்போது அவருக்கு நேர்ந்த சவால்களை எதிர்கொண்ட விதம், சமாளித்த விதம், எத்தனை பிரச்சினைகள் இருந்தாலும் படம் எடுப்பதில் அவருக்கு இருந்த தெளிவு, நிதானம், இவை எல்லாமே என்னை கவர்ந்தன. கடமையைச் செய்வதுகூட சாதனை ஆகலாம் ஆனால் போராடி பெறுவதுதான் உண்மையான வெற்றி. மீரா கதிரவனின் போராட்ட குணம் கண்டு ஒரு நண்பனாகவும் நடிகனாகவும் பிரம்மித்தேன். மீராகதிரவன் ஒரு வெற்றியாளனாக வருவதற்கான முன்னோட்டத்தை நான் படப்பிடிப்பில் கண்டேன். நான் வேலை செய்த இயக்குனர்களிலேயே மீராகதிரவன் ஆச்சரியமானவர் அசாத்தியமானவர்.

நடிகராக விருப்பம்கொள்ளக் காரணம்?

நடிப்பு மட்டுமல்ல, என்னை பொறுத்தவரை Art is a positive ideology. உலகின் உன்னதமான பணிகள் என்னவென்று கேட்டால் இசை, நடனம், ஓவியம், எழுத்து, நடிப்பு என்று சொல்வேன். இவை எதுவும் ஆர்வம், அர்ப்பணிப்பு, ஈடுபாடு இல்லாமல் செய்யமுடியாது. இசை இந்த உலகை அழகாக காட்டுகிறது, நடனம் ஆடுபவன் ஒரு சந்தோசமான உலகை காட்டுகிறான், எழுதுபவன் இயற்கையை அழகாக வர்ணிக்கிறான். எல்லாமே Positive energy. இவர்கள் யாருமே பொய்யாக தங்கள் வேலையை செய்யமுடியாது. நல்லதை சொல்பவன்தான் உண்மையான கலைஞன். அவன்தான் வாழ்க்கை மீதான நம்பிக்கையை கொடுக்கிறான். உலகை வாழத்தகுந்த இடம் என்று எடுத்துக் காட்டுகிறான். பொய்யான ஒன்றை சொல்பவன் கலைஞன் ஆக முடியாது. உண்மையான கலைஞன் காலத்தால் அழியாமல் இருப்பான். நானும் ஒரு கலைஞன், நடிகன். நடிப்பை என் தொழிலாக கொண்டதை நான் பெருமையாக நினைக்கிறேன். எந்த வேலையை செய்தாலும் ஒரு தியானமாக (Meditation) செய்யவேண்டும். ஈடுபாட்டோடு செய்யப்படும் எந்த வேலையும் சிறந்த பணியாகிறது. என்னிடம் நடிப்பு பயிற்சி பெரும் நடிகர்களுக்கும் இதைத்தான் சொல்கிறேன். Performance is everywhere but place is different. When you realize that, you may know how to present yourself in a better way.

இனி ஜெயராவ்...?

மசாலா படங்களையும், வெளிநாட்டு படங்களையும் மட்டும் பார்த்துவிட்டு படம் எடுக்க வந்த காலம் மலையேறிவிட்டது. இப்போது இயக்குனர்களாக வரும் இளைஞர்கள், கிராமங்களில் வாழ்ந்து, உண்மையான மனிதர்களையும், நம் கலை, கலாச்சாரம் இவற்றின் மதிப்பை தெரிந்தவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள். நல்ல இலக்கியம், நாவல், கவிதை இவற்றில் ஆர்வமும் ஈடுபாடும் உள்ளவர்கள் இயக்குனர்களாக வருகிறார்கள். வசனங்களையும் வாய் சவடால்களையும் நம்பாமல் மனித மனங்களையும் அழகிய உணர்வுகளையும் திரையில் சொல்ல முற்படுகிறார்கள். இவர்கள்தான் உண்மையான படைப்பாளிகள். இவர்களிடம் புதுப்புது கதைகளும் கதைக்களங்களும் இருக்கின்றன. இப்படிப்பட்ட இயல்பான கதைகளைத்தான் மக்கள் ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். இந்த படங்களில்தான் எனக்கு வேலை இருக்கிறது. காலம் கனிந்து வந்திருக்கிறது. இனி எனக்கு சரியான வேட்டை காத்திருக்கிறது.

இயக்குனர் பேட்டி "ஆனந்தவிகடன்" (3-March-2010)

Director Meera Kathiravan (Aval Peyar Tamilarasi) interview on Anandavikatan dated 3 March 2010

இயக்குனர் பேட்டி ஆனந்தவிகடன்(3 March 2010) பெரிய எழுத்துக்களில் படிக்க நிழற்படத்தை சொடுக்கவும் (Click)

Please click on the photo to read

Please click on the photo to read

பெரிய எழுத்துக்களில் படிக்க நிழற்படத்தை சொடுக்கவும் (Click)

"என் பெயர் முத்தையா" அவள் பெயர் தமிழரசி ஒளிப்பதிவாளர்

பிறப்பு: 12.09.1982
சொந்த ஊர்: துறையூர் (திருச்சி மாவட்டம்)
படிப்பு:Bsc.(VisCom).,
MA (Journalism & masscommunication)
MBA(Human Resourse Management)
Msc.(Media Managemant)
குடும்பம்: அப்பா: கோபாலரத்தினம்; அம்மா: பிரேமா குமாரி

கற்றுத்தந்தவர்கள்: ரவி .கே. சந்திரன், ரவிவர்மன், கதிர், ராஜரத்னம்

இதற்கு முன் வெளியான படங்கள்: பூ (2008), கண்டேன் காதலை (2010)

அவள் பெயர் தமிழரசி படத்திற்க்கான கதைக்கு இறுதி வடிவம் கொடுத்த பிறகு படத்தின் கதை சுருக்கத்தை சொல்லும் Trailer படம் எடுக்க நினைத்து மீராகதிரவன் ஒரு ஒளிப்பதிவாளரை தேடிக்கொண்டிருப்பதாக நண்பர் சொன்னார். சுப்ரமணியபுரம், கற்றது தமிழ் ஒளிப்பதிவாளர் கதிரிடம் உதவி ஒளிப்பதிவாளராக வேலை செய்துகொண்டு இருந்தபோது, நண்பர் ஹரி மூலமாக மீரா கதிரவனின் அறிமுகம். மிகக் குறைந்த வசதிகளுடன் கஷ்டப்பட்டு Trailerஎடுத்தோம். அதன் பிறகு நான் கிட்டத்தட்ட மறந்துவிட்டேன். திடீரென ஒருநாள் மீரா கதிரவன் Phone செய்து, Moser Baerநிறுவனம் படத்தை தயாரிக்க முன் வந்துள்ளதாகவும் என்னையே ஒளிப்பதிவாளராக தேர்வு செய்திருப்பதாகவும் சொன்னார். அவள் பெயர் தமிழரசியில் பணியாற்ற அழைத்தார். எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. மிகவும் சந்தோசப்பட்டேன்.

அவள் பெயர் தமிழரசி படத்தை தயாரிப்பதற்கு முன்பு Moser Baer நிறுவனம் "பூ"படத்தை தயாரித்தது. மீரா கதிரவன் "பூ" படத்திற்கு ஒளிப்பதிவாளராக என்னை சிபாரிசு செய்தார். அவள் பெயர் தமிழரசி படத்தின் Trailer-ஐ பார்த்த இயக்குனர் சசி, "பூ" படத்தில் பணியாற்ற அழைத்தார். அதனால் "பூ" படம் என்னுடைய முதல் படம் ஆயிற்று.

அவள் பெயர் தமிழரசி படத்திற்காக நிறைய கஷ்டப்பட்டோம். படத்தில் நான்கு கட்டங்களில் கதை சொல்லப்பட்டுள்ளது. கதாநாயகனின் குழந்தைப்பருவம் வறட்சியாகவும், வளரும் பருவத்தில் கொஞ்சம் மழை, பசுமை போன்றவற்றையும் காட்டியிருக்கிறோம். அதன் பிறகு வாலிபவயதை முழுக்க முழுக்க பசுமையாக காட்டியிருக்கிறோம். அதற்காக வயல்வெளிகளிலும் பசுமையான இடங்களிலும் Shooting நடத்தினோம். கதாநாயகன் நாயகியை தேடி அலையும் காட்சிகளில் கொஞ்சம் Warm Colours (கதாநாயகன் Tiredness-ஐ காட்ட) பயன்படுத்தி இருக்கிறோம்.

இப்படி வெயில், மழை, வயல்வெளி என்று Shooting செய்வதற்கு நாங்கள் ஏற்பாடு செய்தால், அதற்கு நேர்மாறான காலநிலை (Climate) வந்தது. கஷ்டப்பட்டு Shooting எடுக்க வேண்டி இருந்தது. எனினும், எங்களுக்கு நிறைய நேரம் கிடைத்தது. இயக்குனரிடம் இருந்து முழு ஒத்துழைப்பு கிடைத்தது. தயாரிப்பாளர் தனஞ்சயன் மிகவும் துணையாக இருந்தார். தயாரிப்பில் உள்ள கஷ்டங்களையும், தொழிலாளர்களின் கஷ்டங்களையும் புரிந்துகொண்டார். அதனால்தான் படம் நன்றாக வந்துள்ளது. ஒரு அருமையான படத்தில் வேலை செய்ய வாய்ப்பளித்த தயாரிப்பாளருக்கு நான் நன்றி சொல்ல விரும்புகிறேன்.

மீரா கதிரவன் அருமையான மனிதர். நல்ல மனம் கொண்டவர். என் நல்ல நண்பர். அவர் ஒரு திறமையான இயக்குனர். அவருக்கு யாரிடம் எப்படி வேலை வாங்குவது என்று தெரியும். அவர்தான் என் வாழ்கையை மாற்றியவர். நான் அவருக்கு நன்றி சொல்ல விரும்புகிறேன். அவர் வாழ்வில் எல்லா நலன்களையும் பெற கடவுளை பிராத்திக்கிறேன்.

எல்லா படங்களுக்கும் நான் ஒரே மாதிரிதான் வேலை செய்கிறேன். என்னுடைய முதல் படம் என்பதாலும் அருமையான Script என்பத்தாலும் அவள் பெயர் தமிழரசி எனக்கு Special. படம் மார்ச்-5 திரைக்கு வருகிறது. எல்லோரும் பார்த்து படம் எப்படி இருக்கிறது என்று நீங்கள் சொல்லுங்கள்.

"என் பெயர் வளப்பக்குடி வீரசங்கர்" அவள் பெயர் தமிழரசி பாடகர்

பிறப்பு: 01:05:1957
சொந்த ஊர்: வளப்பக்குடி (தஞ்சாவூர் மாவட்டம்)
படிப்பு: M.A. தமிழ் இலக்கியம்

குடும்பம்: அப்பா வீரமலை கூலி வேலை செய்யிறவர். அம்மா மீனாம்பாள் காய்கறி வியாபாரம் செய்யிறவங்க. மனைவி செல்வி. மூணு பொண்ணுங்க (ஆனந்த வள்ளி, நித்திலவள்ளி,கற்பக வள்ளி).

இத்தனை நாளா எங்கே இருந்தீங்க.. என்ன செஞ்சிகிட்டு இருந்தீங்க..?

நான் முப்பத்தியேழு வருசமா பாடிக்கிட்டுதாங்கையா இருக்கேன். "அவள் பெயர் தமிழரசி" படம் மூலமா உங்க காதுகளுக்கு எட்டியிருக்கு. ரொம்ப சந்தோசங்கையா. என்னுடைய கலை ஆர்வம் அப்பாகிட்ட இருந்துதான் வந்தது. வசந்தகால தொடக்கமான சித்திரை வைகாசில தஞ்சாவூர் மாவட்ட்டதுல கோவில் திருவிழா நடக்கும். அதுக்கு நாடகங்கள் நடத்துவாங்க. அப்பா நாடகங்கள்ல நடிப்பார். நான் முதன் முதல்ல "ஹரிச்சந்திரா"நாடகத்துல லோகிதாசா நடிச்சேன். அப்போ எனக்கு பன்னண்டு வயசு. என்னோட அப்பா சத்தியகீர்த்தியா நடிச்சார். நாடகம் மூணு நாலு நாள் தான் நடக்கும் ஆனா அதுக்கு ஒத்திகை நாலஞ்சு மாசத்துக்கு முன்னாடியே தொடங்கும்.S.L.ராஜமாணிக்கம் பிள்ளைதான் என் முதல் நாடக குரு.

ஆர்வமெல்லாம் கலைத்துறையில இருந்ததால, "வைரம்" நாடகக் கம்பெனி-ல சேர்ந்துட்டேன். அவங்க வள்ளிதிருமணம், ஹரிச்சந்திரா, சர்வதிகாரி, வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன் நாடகங்கல்லாம் போடுவாங்க. அதுல இசை அமைப்பாளரா இருந்தவர் குடந்தை A.V.கோவிந்தன். வேளாங்கண்ணி கோவில்ல இன்னமும் அவர் பாடிய பாடல்தான் கொடிப் பாடலா ஒலிக்குது. பன்னண்டு வருஷம் அவர் கூடவே இருந்து இசை கத்துக்கிட்டேன். பாடல்கள் எழுதுற திறமையும் வளர்ந்துது.

நான் செய்யாத வேலையில்லங்கையா; கூலி வேலைக்கு கூட போயிருக்கேன். தஞ்சாவூர் மாவட்டம் அதனால வெத்தல கொடிக்கால் வேல செய்தேன். இருந்தாலும் மனசெல்லாம் பாட்டு மேலதான். பாட்டு தான் நம்ம தொழில்னு கல்யாணமான கொஞ்ச நாள்லயே முடிவு பண்ணிட்டேன்."சிவகங்கை கோட்டைசாமி"அவங்களோட சேர்ந்து கச்சேரிகள் பண்ண தொடங்கிட்டேன். தமிழ்நாடு பூரா நாட்டுபுற பாடல் கச்சேரி செஞ்சிருக்கேன். இதுவரைக்கும் ஆறு கேசெட்டு வெளியிட்டிருக்கேன். "மண்ணிசை", "மூங்கில் இலை மேலே", "நீலக்கருங்குயிலே" நாட்டுபுற பாடல் தொகுப்பும், சிவன், ஐயப்பன், அம்மன் பக்திப் பாடல் கேசெட்டுகளும் வெளியிட்டிருக்கேன். எல்லாம் நானே எழுதி இசையமைச்ச பாடல்கள்.

"அவள் பெயர் தமிழரசி" வாய்ப்பு..

"இலக்கியன்"ங்கற இசையமைப்பாளர் மூலமா "அவள் பெயர் தமிழரசி" இயக்குனர் மீரா கதிரவன் அறிமுகம் கிடைச்சுது. சென்னைக்கு வரச்சொல்லி மூணு பாடல்கள கொடுத்து பாடச்சொன்னாங்கையா.

♥ ஆராரோ ஆரிரரோ...
♥ ஒத்தையடி பாதை..
♥ மாடத்துல ஒளி விளக்கா..

இசைஅமைப்பாளர் விஜய் ஆண்டனி எனக்கு முழு சுதந்திரம் கொடுத்து பாட வச்சாருங்கையா. இயக்குனரும் பாடல்கள கேட்டுட்டு நான் நெனச்ச மாதிரியே வந்துருக்குன்னு சொன்னருங்கையா. பாடலாசிரியர் ஏகாதசி (ஆராரோ ஆரிரரோ...) பாடல கேட்டுட்டு "என் பாடலுக்கு உயிர் கொடுத்துட்டிங்க"ன்னு ரொம்ப சந்தோசப்பட்டு பாரட்டினாருங்கையா. முதல் படத்துலையே மூன்று பாடல்கள் பாட வாய்ப்பு கிடைச்சது ரொம்ப சந்தோசம்.

இன்னக்கி பாடகனா இருக்கேன். இன்னைக்கும் கலைதான் எனக்கு சோறு போடுது. எல்லார்கிட்ட இருந்தும் பாராட்டு கிடைக்குதுங்கையா. ரொம்ப சந்தோசம். கடைசி வரைக்கும் பாடிகிட்டே இருக்கணும். பட்டி தொட்டியெல்லாம் என் பாட்டு கேட்கணும். அதுதாங்கையா என் ஆசை. தொடர்ந்து வாய்ப்புகள் வருதுங்கையா. இப்போ "வெங்கடேஸ்வரா" படத்துல பாடி இருக்கேன். அடுத்து பெயரிடப்படாத ஒரு படத்துக்கு பாடல் பதிவு நடக்குது. Symphonyநிறுவனத்துக்காக பன்னிரண்டு பாடல்கள் அடங்கிய ஒரு Album பாடி இருக்கேன் இன்னும் ஓரிரு மாதங்களில் வெளியாகும். எல்லாம் அந்த சிவனோட ஆசிர்வாதம்.